Wprowadzenie

Revenge porn, czyli nieautoryzowane rozpowszechnianie intymnych materiałów (głównie zdjęć lub filmów) bez zgody osoby przedstawionej, to coraz powszechniejszy problem w erze cyfrowej. Termin ten odnosi się zarówno do sytuacji, w których były partner publikuje kompromitujące treści w Internecie z zamiarem zemsty, jak i do szerszych form niekonsensualnej pornografii. W ostatnich latach zjawisko to przybrało na sile z uwagi na rosnącą dostępność technologii, mediów społecznościowych i chmury obliczeniowej, co umożliwia natychmiastowe powielanie i rozpowszechnianie materiałów na całym świecie.

Revenge porn bywa nazywane „cyfrowym gwałtem” ze względu na naruszenie prywatności, intymności i godności ofiary. Jego skutki bywają długotrwałe, a walka z nimi wymaga zintegrowanych działań prawnych, technologicznych, edukacyjnych i psychologicznych. W obliczu globalizacji informacji i braku granic w przestrzeni internetowej, revenge porn staje się problemem nie tylko jednostek, ale wyzwaniem dla instytucji państwowych, organizacji międzynarodowych oraz firm technologicznych.

Z danych Cyber Civil Rights Initiative (CCRI) wynika, że ponad 10% użytkowników Internetu w USA doświadczyło revenge porn (Cyber Civil Rights Initiative, 2019), a liczba ta jest najprawdopodobniej niedoszacowana. W Europie problem ten także przybiera na sile – badania Eurobarometru wskazują, że nawet 20% młodych ludzi zna osobiście kogoś, komu prywatne materiały zostały ujawnione w sieci bez zgody (European Commission, 2020). Choć ofiarami są zarówno kobiety, jak i mężczyźni, to wciąż większość stanowią kobiety, a w ostatnich latach odnotowuje się coraz więcej zgłoszeń ze strony osób LGBT+, co podkreśla potrzebę inkluzywnych mechanizmów ochrony (McGlynn, Rackley & Houghton, 2017).

Nowe formy i typologie revenge porn

Revenge porn nie jest zjawiskiem jednorodnym. Można wyróżnić kilka odmian w zależności od motywacji sprawcy, rodzaju materiałów i sposobu ich rozprzestrzeniania:

• Revenge porn z motywem zemsty – klasyczna forma, gdy były partner lub była partnerka publikuje kompromitujące zdjęcia lub filmy w odwecie za zakończenie związku.
• Pornografia upokarzająca (humiliation porn) – publikacja treści w celu ośmieszenia ofiary wśród znajomych, w szkole lub w pracy, często z intencją wywołania maksymalnego zawstydzenia.
• Komercyjny revenge porn – materiały publikowane na płatnych stronach lub platformach pornograficznych w celu uzyskania korzyści finansowych. Zyski czerpią osoby kopiujące i udostępniające intymne materiały.
• Non-consensual pornography – rozpowszechnianie materiałów intymnych bez zgody ofiary, niezależnie od motywacji czy celu (np. anonimowe upublicznianie plików znalezionych w chmurze lub skradzionych z urządzenia).
• Deepfake revenge porn – spreparowane filmy lub zdjęcia z użyciem technologii sztucznej inteligencji, dzięki którym twarz ofiary jest nakładana na bezwzględnie intymne sytuacje. To zagrożenie narasta wraz z rozwojem narzędzi do generowania i manipulowania obrazem.

Społeczny kontekst revenge porn

Kultura cyfrowa, w której coraz częściej zaciera się granica między prywatnością a publicznością, sprzyja eskalacji revenge porn. Media społecznościowe, aplikacje do przesyłania zdjęć i chmury obliczeniowe tworzą środowisko, w którym materiały mogą być natychmiastowo powielane i udostępniane bez ograniczeń geograficznych. Wraz z rozwojem „kultury voyeurystycznej”, w której konsumpcja intymnych treści stała się powszechną rozrywką, rośnie także społeczna akceptacja naruszania prywatności.

Nie bez znaczenia są również stereotypy płciowe – ofiary to najczęściej kobiety, a społeczna reakcja często prowadzi do ich obwiniania (tzw. slut-shaming). To zjawisko prowadzi do wtórnej wiktymizacji, zniechęca do zgłaszania przestępstw i pogłębia poczucie izolacji. Badania wskazują, że w wielu przypadkach organy ścigania czy instytucje sądowe nie okazują wystarczającej empatii wobec ofiar, co przekłada się na niski odsetek formalnych zgłoszeń (Flynn & Henry, 2022).

Przyczyny zjawiska

Revenge porn może wynikać z różnych przyczyn:

• Zemsta emocjonalna: najczęściej związana z zakończeniem związku, nieprzepracowanym gniewem i potrzebą ukarania byłego partnera/partnerki.
• Zysk finansowy: publikowanie materiałów na portalach płatnych, gdzie właściciel treści zyskuje na odsłonach i subskrypcjach.
• Presja rówieśnicza i kultura voyeurystyczna: publikowanie intymnych zdjęć w celu zdobycia popularności, „lajków” lub akceptacji w grupie.
• Brak edukacji seksualnej: nieznajomość zasad zgody (consent), granic prywatności i wzajemnego szacunku.
• Podłoże psychologiczne: brak empatii, niski poziom dojrzałości emocjonalnej, skłonności narcystyczne lub antyspołeczne, a także potrzeba kontroli nad drugą osobą. (Hall & Hearn, 2018)

Skutki dla ofiar

Psychologiczne

Skutki psychiczne bywają niezwykle poważne i długotrwałe. Ofiary doświadczają:

• depresji, lęku i objawów zespołu stresu pourazowego (PTSD),
• bezsenności oraz przewlekłego poczucia zagrożenia,
• obniżonej samooceny i wstydu, co często prowadzi do wycofania społecznego,
• w skrajnych przypadkach – myśli samobójczych (raporty wskazują, że nawet 51% ofiar rozważało odebranie sobie życia) (Bates, 2017) *****.

Ofiary często doświadczają wtórnej wiktymizacji w kontaktach z policją, rodziną czy opinią publiczną, co potęguje poczucie bezsilności i izolacji.

Prawne i finansowe

• trudności z zatrudnieniem – pracodawcy mogą wyszukiwać w sieci informacje o kandydatach i trafiać na kompromitujące treści,
• konieczność zmiany nazwiska, zamieszkania, telefonów, co generuje dodatkowe koszty i utrudnia prowadzenie codziennego życia,
• wydatki związane z terapią psychologiczną, poradami prawnymi i postępowaniem sądowym,
• utrata reputacji i kontaktów społecznych – w niektórych środowiskach ofiary bywają odrzucane lub ignorowane.

Studium przypadków

Poniżej przedstawiono trzy różne przypadki revenge porn, ukazujące odmienny kontekst, skalę szkód oraz ścieżki dochodzenia do sprawiedliwości.

1. Sprawa z Teksasu – wyrok 1,2 mld USD dla ofiary

W sierpniu 2023 roku sąd w Harris County (Teksas) orzekł, że ofiara działania revenge porn powinna otrzymać od swojego byłego partnera rekordowe odszkodowanie w wysokości 1,2 miliarda dolarów (około 944 mln funtów). Powódka, w dokumentach sądowych określana jako „Jane Doe” lub „DL”, pozwała swojego byłego chłopaka, Marquesa Jamala Jacksona, który w 2021 roku zaczął rozpowszechniać jej intymne zdjęcia na fałszywych profilach w mediach społecznościowych (Twitter, Facebook, YouTube), a następnie rozsyłał je znajomym, rodzinie i współpracownikom ofiary .

• Zakres działań sprawcy: Według pełnomocników powódki, Jackson posłużył się nie tylko mediami społecznościowymi, lecz także wykorzystywał dostęp do kamer monitoringu znajdujących się na posesji matki ofiary. Ponadto – jak wynika z zeznań – włamywał się na spotkania odbywające się przez Zoom, aby podczas wideokonferencji ujawniać wspomniane zdjęcia .
• Przebieg procesu: Powódka wniosła pozew cywilny w kwietniu 2022 roku. Jackson nie stawił się na proces, więc sprawa toczyła się na podstawie dowodów przedstawionych przez pełnomocników „DL”. Jury – po jednodniowej rozprawie – już po około 30 minutach deliberacji zdecydowało o wypłacie rekordowej sumy .
• Skutki dla ofiary: Sama poszkodowana relacjonowała mediom, że codziennie musiała sprawdzać, czy nie pojawiły się nowe kopie jej zdjęć, a walka z ich powielaniem i usuwaniem zajmowała jej każdy dzień. Proces sądowy trwał dwa lata, a chociaż Jackson został prawomocnie oskarżony i stracił środki na rzecz powódki, trauma związana z naruszeniem prywatności miała długotrwałe konsekwencje psychologiczne .

2. Hunter Moore – „król revenge porn” i walka systemu prawnego

W 2010 r. Hunter Moore uruchomił serwis IsAnyoneUp?, który zachęcał użytkowników do przesyłania intymnych zdjęć (bez zgody osób na nich przedstawionych) i czerpania zysków z odwiedzin witryny. Dzięki temu portalowi gromadzono kompromitujące materiały, a „usuwanie” zdjęć wiązało się z opłatą sięgającą kilkuset dolarów .

• Działalność serwisu: Moore promował stronę jako „rewelacyjne miejsce dla osób chcących się zemścić” – zachęcając internautów do dostarczania treści, które następnie były opatrzone tagami umożliwiającymi szybkie wyszukiwanie konkretnych osób po imieniu czy miejscu zamieszkania .
• Zarzuty i wyrok: W grudniu 2013 r. prokurator generalna Kalifornii Kamala Harris oskarżyła Moore’a o naruszenie przepisów federalnych dotyczących nielegalnego uzyskiwania i wykorzystywania cudzych zdjęć (m.in. włamania na pocztę elektroniczną). W lutym 2015 r. Moore dobrowolnie przyznał się do winy, a w grudniu 2015 r. został skazany na ponad dwa lata więzienia federalnego oraz grzywnę i obowiązek wypłaty odszkodowań ofiarom .(Citron & Franks, 2014)
• Znaczenie sprawy: Działalność Moore’a stała się impulsem do uchwalenia przepisów w stanach USA penalizujących non-consensual intimate images (NCII). Jego proces ustalił precedens, że operatorzy stron tego typu mogą być ścigani nie tylko na gruncie prawa karnego poszczególnych stanów, ale także w oparciu o przepisy federalne, jeśli dochodzi do włamań na konta e-mail czy serwery stron trzecich.

3. Wyrok w Ohio – sprawa nieletniej ofiary

W marcu 2014 r. sąd okręgowy w Ohio przyznał odszkodowanie w wysokości 385 000 USD ofierze, której nagie zdjęcia zostały opublikowane w internecie jeszcze w okresie przed ukończeniem przez nią 18. roku życia . (Citron & Franks, 2014)

• Okoliczności przestępstwa: Mimo że chodziło o nieletnią, sprawca umieszczał jej zdjęcia na różnych forach i stronach, co – także na mocy prawa federalnego (prowadzącego surowsze sankcje za rozpowszechnianie dziecięcej pornografii) – skutkowało nie tylko karą w postaci odszkodowania, lecz także wyrokiem więzienia (18 lat pozbawienia wolności) .
• Wnioski: Przypadek ten pokazuje, że w sytuacji, gdy ofiara jest osobą małoletnią, wymiar kary może być znacząco surowszy. Odszkodowanie miało pokryć koszty terapii, edukacji oraz pomóc w rehabilitacji psychicznej. Ten wyrok uznawany jest za jeden z pierwszych, który w USA pokazuje zerową tolerancję dla rozpowszechniania intymnych materiałów z udziałem nieletnich (zarówno w formie revenge porn, jak i pornografii dziecięcej).

Prawo międzynarodowe i krajowe wobec revenge porn

Regulacje prawne dotyczące revenge porn różnią się w zależności od kraju:

• Polska: od 2021 r. revenge porn jest przestępstwem na mocy art. 190a §3 Kodeksu karnego, zagrożonym karą do 5 lat pozbawienia wolności.
• Wielka Brytania: od 2015 r. obowiązuje tzw. „Revenge Porn Law”, która przewiduje karę do 2 lat więzienia.
• USA: przepisy różnią się w zależności od stanu – niektóre stanowią karę do 5 lat, inne nie wyodrębniają specyficznie revenge porn.
• Korea Południowa: surowe regulacje nie tylko wobec revenge porn, ale także deepfake’ów – grożą więzieniem i wysokimi grzywnami.
• Australia: jedno z pionierskich państw w zakresie ustawodawstwa dotyczącego obraźliwych treści intymnych (eSafety Act).

Różnice w prawodawstwach wskazują na potrzebę harmonizacji przepisów oraz stworzenia międzynarodowych mechanizmów szybkiego reagowania na zgłoszenia, zwłaszcza w kontekście globalnego charakteru Internetu.

Co zrobić krok po kroku, gdy padniemy ofiarą revenge porn?

1. Zabezpieczenie dowodów
   • Wykonaj zrzuty ekranu (screenshoty) oraz zapisz linki do stron, na których upubliczniono materiały.
   • Zanotuj datę i godzinę publikacji każdej kopii.
   • Skorzystaj z narzędzi do archiwizacji np. Wayback Machine, aby utrwalić treści, zanim znikną z internetu.
2. Zgłoszenie incydentu
   • Na policję: w Polsce przestępstwo jest opisane w art. 190a §3 Kodeksu karnego. Złóż zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.
   • Do administratora serwisu: zgłoś naruszenie regulaminu portali społecznościowych, forów czy stron internetowych, na których publikowane są materiały.
   • Do Urzędu Ochrony Danych Osobowych (UODO): jeżeli materiały zawierają dane osobowe, złóż skargę do organu nadzorczego.
3. Pomoc prawna
   • Wnieś sprawę cywilną o naruszenie dóbr osobistych (art. 23 i 24 Kodeksu cywilnego).
   • Złóż pozew o odszkodowanie za szkody materialne i niematerialne.
   • Skorzystaj z bezpłatnej pomocy prawnej lub organizacji pozarządowych, które wspierają ofiary przemocy online (np. Fundacja Feminoteka, Centrum Praw Kobiet).
4. Wsparcie psychologiczne
   • Rozpocznij terapię indywidualną oraz interwencje kryzysowe, aby poradzić sobie z traumą.
   • Dołącz do grup wsparcia lub forów internetowych dla ofiar revenge porn, by dzielić się doświadczeniami i poczuć, że nie jesteś sam.
5. Walka z rozpowszechnianiem
   • Zgłaszaj naruszenia praw autorskich (DMCA takedown notices) – wiele platform usuwa treści w oparciu o skargi o naruszenie praw autorskich.
   • Skorzystaj z firm specjalizujących się w zarządzaniu reputacją cyfrową (np. RemoveYourMedia) – pomagają usuwać lub ograniczać widoczność kopii na różnych serwisach.
   • Wyślij wnioski do wyszukiwarek (Google, Bing) o usunięcie indeksów linków prowadzących do intymnych materiałów.

Wykorzystanie sztucznej inteligencji w walce z revenge porn

1. Algorytmy rozpoznawania treści

AI staje się coraz istotniejszym narzędziem do wykrywania i blokowania nieautoryzowanych materiałów:

• Rozpoznawanie obrazu: narzędzia takie jak PhotoDNA, DeepTrace czy Google Content Safety API analizują pliki graficzne pod kątem podobieństw do już zidentyfikowanych nielegalnych treści. Dzięki temu kopie zdjęć mogą być automatycznie oznaczane i usuwane, nawet jeśli zostały lekko zmodyfikowane. (Facebook AI, 2021)
• Rozpoznawanie twarzy: algorytmy uczą się identyfikować osoby na zdjęciach, co pozwala wykrywać, czy dany plik zawiera wizerunek ofiary. Jednak ta technologia budzi kontrowersje etyczne związane z ochroną prywatności i ryzykiem nadmiernej inwigilacji.
• Fingerprinting plików: tworzenie unikalnych „odcisków palca” dla plików, które pozwala rozpoznać nawet zmodyfikowane wersje oryginału (np. przy minimalnych zmianach rozdzielczości czy kolorów).

2. Deepfake detection

Technologie AI służą także do wykrywania tzw. deepfake’ów – spreparowanych filmów czy zdjęć, w których twarz ofiary jest sztucznie nałożona na cudzy materiał. (Chesney & Citron, 2019) Projekty takie jak Sensity.ai czy Microsoft Video Authenticator pracują nad metodami automatycznej detekcji manipulacji cyfrowych, analizując m.in. dynamikę mimiki, nieregularności tonalne oraz artefakty kompresji. Wykrycie deepfake’a może stanowić kluczowy dowód w postępowaniu sądowym.

3. Systemy zgłaszania i automatycznego usuwania

Wielkie firmy technologiczne (Meta, Google, Twitter) wdrażają mechanizmy:

• oznaczania zdjęć jako prywatnych jeszcze na urządzeniu użytkownika i objęcia ich specjalną ochroną (pomaga to zapobiegać wyciekom w razie włamania),
• automatycznego usuwania kopii materiałów z innych witryn przy pierwszym zgłoszeniu (tzw. hash matching),
• blokowania prób ponownego uploadu tego samego pliku na różne platformy,
• integracji zgłoszeń przez API, co przyspiesza pracę moderatorów i pozwala na szybszą reakcję.

Wyzwania związane z AI

Etyka i prywatność

• Granica między ochroną a inwigilacją: Jak odróżnić legalne treści erotyczne od tych publikowanych bez zgody? Czy skanowanie prywatnych zdjęć na urządzeniu użytkownika nie narusza praw człowieka?
• Organizacje takie jak EDRi czy Access Now podkreślają konieczność silnych zabezpieczeń i regularnych audytów etycznych dla systemów AI stosowanych do moderacji treści. (Flynn & Henry, 2022)

Ograniczenia techniczne

• Fałszywie dodatnie (false positives): algorytmy mogą oznaczać legalne treści jako nielegalne, co prowadzi do bezpodstawnych blokad czy usunięć.
• Fałszywie ujemne (false negatives): niektóre pliki mogą nie zostać wykryte, zwłaszcza gdy sprawca stosuje zaawansowane metody modyfikacji.
• Potrzeba ogromnych, reprezentatywnych i legalnie pozyskanych zbiorów danych treningowych – w przypadku intymnych materiałów zgodność z prawem i ochrona prywatności ofiar stanowi dodatkowe wyzwanie.

Międzynarodowa jurysdykcja

Revenge porn to zjawisko globalne, a brak jednolitych regulacji oraz różnice w przepisach utrudniają skoordynowaną reakcję na transgraniczne naruszenia. Wymagana jest współpraca międzynarodowa w ramach umów, protokołów i wspólnych baz danych, aby blokować i usuwać treści niezależnie od miejsca ich opublikowania.

Propozycje rozwiązań

Oprócz działań prawnych, edukacyjnych i psychologicznych, kluczowym elementem skutecznej walki z revenge porn jest wdrożenie rozwiązania technologicznego, które pozwoli szybko wykrywać i zgłaszać kopie intymnych materiałów. Poniżej przedstawiono najważniejsze aspekty tego podejścia:

Moduł detekcji na bazie hashów perceptualnych (AI-driven)

Najbardziej kluczowym elementem systemu jest moduł automatycznego rozpoznawania nieautoryzowanych materiałów za pomocą tzw. hashów perceptualnych. Działa to w następujący sposób:

1. Obliczanie hashów perceptualnych
   • Gdy ofiara zgłasza plik (zdjęcie lub krótki film), system generuje dla niego „odcisk” (pHash). W przeciwieństwie do zwykłego sumy kontrolnej, hash perceptualny pozostaje stabilny nawet po przycięciu, zmianie rozdzielczości czy niewielkiej edycji kolorystycznej.
   • Dzięki temu nawet jeśli plik zostanie nieznacznie przerobiony, system nadal rozpozna go jako ten sam materiał.
2. Baza znanych hashów
   • Wszystkie hashe zgłoszone przez ofiary trafiają do centralnej bazy. Każdy rekord zawiera parę: hash perceptualny oraz metadane (np. oryginalny link, data zgłoszenia).
   • Baza może być przechowywana w relacyjnej bazie (np. PostgreSQL z indeksem ułatwiającym szybkie porównania) lub w wyspecjalizowanym silniku wyszukiwania (Elasticsearch).
3. Cykliczne skanowanie i porównywanie
   • System regularnie (np. co godzinę) crawluje (lub pobiera za pomocą API) treści z najpopularniejszych platform społecznościowych i hostingów obrazów/wideo.
   • Dla każdego pobranego pliku obliczany jest hash perceptualny i porównywany z tymi w bazie. Jeżeli odległość bitowa (Hamming distance) jest poniżej ustalonego progu (np. ≤ 5 bitów różnicy), plik traktowany jest jako dopasowanie.
4. Automatyczne zgłoszenie kopii
   • W przypadku wykrycia dopasowania:
     1. System generuje raport zawierający hash, adres URL kopii oraz link do oryginału.
     2. Automatycznie wysyła zgłoszenie (przez API) do administratora platformy, prosząc o usunięcie materiału.
     3. Jeśli w ciągu ustalonego czasu (np. 24 h) nie nastąpi reakcja, moduł eskaluje sprawę (np. do zespołu prawnego lub ponownie do moderatorów platformy).
5. Zalety
   • Odporność na proste modyfikacje: nawet lekko zmodyfikowane obrazy/klipy zostaną wykryte, co minimalizuje tzw. false negatives.
   • Szybka identyfikacja: dzięki predefiniowanym haszom system natychmiast wyłapuje kolejne publikacje tego samego materiału.
   • Skalowalność: porównanie hashów jest stosunkowo szybkie i można je zautomatyzować na dużą skalę, bez ręcznego przeglądania tysięcy plików.

W efekcie moduł detekcji na hashach perceptualnych stanowi fundament systemu, umożliwiając błyskawiczne wychwycenie i zgłaszanie kopii intymnych treści, zanim rozprzestrzenią się w sieci.

Edukacja cyfrowa

• Wprowadzenie programów w szkołach na temat prywatności, consentu, bezpieczeństwa w sieci oraz konsekwencji prawnych i psychologicznych udostępniania intymnych treści.(Salter, 2017)
• Kampanie społeczne podnoszące świadomość społeczeństwa na temat skutków revenge porn, promujące szacunek dla drugiego człowieka i przestrzeganie granic.

Wzmocnienie prawa

• Dążenie do ujednolicenia regulacji unijnych oraz międzynarodowych dotyczących publikowania treści intymnych bez zgody.
• Zaostrzenie kar dla sprawców, w tym nie tylko kary pozbawienia wolności, ale także obowiązek zadośćuczynienia ofiarom – zwrot kosztów terapii, przeprowadzek czy ochrony prawnej.
• Wprowadzenie obowiązku likwidacji wszystkich kopii materiałów (np. poprzez algorytmiczne usuwanie identycznych hashy) oraz wymogu publikowania informacji o karze na stronach wykroczeń (jako forma odstraszająca).

Rozwój narzędzi AI

• Finansowanie badań nad bardziej precyzyjnymi algorytmami, które minimalizują odsetek fałszywych trafień.
• Tworzenie bezpiecznych, zdecentralizowanych baz danych „odcisków palców” plików zgłoszonych przez ofiary – jedynie w celu ich szybszego wykrywania, bez ujawniania treści trzecim podmiotom.
• Audyt etyczny systemów AI oraz wprowadzenie mechanizmów jawności w procesie treningu modeli (co zwiększy zaufanie społeczne). (Chesney & Citron, 2019)

Międzynarodowa współpraca

• Zawieranie porozumień między platformami (np. Google, Facebook, Twitter) oraz z organami ścigania, by zgłoszenia ofiar trafiały bezpośrednio do centrów decyzyjnych moderacji.
• Harmonizacja przepisów i procedur zgłaszania naruszeń – w przypadku opublikowania materiału w jednym kraju, procedura powinna natychmiastowo wywoływać działania w pozostałych jurysdykcjach.
• Tworzenie wspólnych wytycznych dla policji, prokuratur i organizacji pozarządowych w zakresie pomocy ofiarom, by działania były spójne i szybkie, niezależnie od lokalizacji wycieku.

Podsumowanie

Revenge porn to jedno z najpoważniejszych zagrożeń prywatności i godności w epoce cyfrowej. Nie ogranicza się do jednej formy – obejmuje zarówno klasyczne przypadki zemsty byłego partnera, jak i komercyjne serwisy, deepfake’i czy anonimowe publikacje. Skuteczna walka z tym zjawiskiem wymaga kompleksowego podejścia:

• Wsparcia ofiar – od zabezpieczenia dowodów, przez pomoc prawną i psychologiczną, po działania technologiczne mające na celu usunięcie lub zminimalizowanie widoczności materiałów.
• Zmian prawnych – dążenia do spójnych, surowych regulacji w skali międzynarodowej, które pozwolą ścigać sprawców niezależnie od granic.
• Wdrożenia zaawansowanych narzędzi AI – do automatycznego wykrywania i blokowania nieautoryzowanych treści, ale z poszanowaniem praw człowieka i zachowaniem transparentności procesów.
• Edukacji i prewencji – budowania świadomości społecznej, promowania szacunku dla prywatności, zrozumienia pojęcia zgody oraz konsekwencji łamania granic intymności.

Kluczowe jest, aby rozwój technologii, w tym sztucznej inteligencji, szedł w parze z poszanowaniem praw człowieka i wolności obywatelskich. Tylko zintegrowane, wielowymiarowe działania – prawne, edukacyjne, psychologiczne i technologiczne – mogą skutecznie ograniczyć skalę oraz wpływ revenge porn na życie ofiar.

 

Bibliografia

[1] Bates, S. (2017). Revenge Porn and Mental Health: A Qualitative Analysis of the Effects on Victims. Feminist Criminology.

[2] European Commission (2020). Eurobarometer on Gender-Based Violence.

[3] Citron, D. K., & Franks, M. A. (2014). Criminalizing Revenge Porn. Wake Forest Law Review.

[4] Cyber Civil Rights Initiative (2019). Annual Report.

[5] Facebook AI. (2021). Using AI to Fight Child Exploitation.

[6] Chesney, R., & Citron, D. (2019). Deep Fakes: A Looming Challenge for Privacy, Democracy, and National Security. California Law Review.

[7] Hall, M., & Hearn, J. (2018). Revenge Pornography and the Construction of Gender and Power. Sexualities.

[8] McGlynn, C., Rackley, E., & Houghton, R. (2017). Beyond 'Revenge Porn’: The Continuum of Image-Based Sexual Abuse. Feminist Legal Studies.

[9] Powell, A., & Henry, N. (2019). Digital Harassment and Abuse: Towards Recognition, Accountability and Redress. Routledge.

[10] Mantilla, K. (2015). Gendertrolling: How Misogyny Went Viral. ABC-CLIO.

[11] Flynn, A. & Henry, N. (2022). Technology-facilitated Abuse: International Perspectives and Promising Practices. Springer.

[12] Salter, M. (2017). Crime, Justice and Social Media. Routledge.