Już od dłuższego czasu można obserwować starzenie się społeczeństwa, powszechne w krajach Zachodu (choć nie wyłącznie) w związku z tym istnieje silna potrzeba znalezienia i rozwinięcia metod opieki nad osobami starszymi. Tę potrzebę niska dzietność, także powszechna w krajach kulturowo należących do Zachodu, zmienia w konieczność. Rozwinięcie sztucznej inteligencji do roli opiekuna osoby starszej, może nie stanowić całego rozwiązania, to stanowczo byłby to krok w stronę stworzenia nowej jakości opieki nad osobami starszymi.

Warto zaznaczyć na samym wstępie, że ten artykuł ukierunkowany jest na określenie społecznego odbioru technologii, niekoniecznie przedstawienie samych technologicznych możliwości czy ograniczeń.

Przekształcające się modele rodziny i doprowadziły do nieuniknionego przeformułowania dotychczasowych schematów. Przede wszystkim, więcej kobiet pracuje zawodowo (Ho, 2020), co wcale nie oznacza, że zostały „zwolnione” z obowiązków stereotypowo pełnionych przez kobiety. Wciąż oczekuje się od nich łączenia rodzinnych oraz osobistych obowiązków z tymi zawodowymi, jednocześnie zapewniając bezustanną i bezpośrednią opiekę chorym, w tym często bliskim w bardziej zaawansowanym wieku. Świadomość na temat nieodpłatnej, emocjonalnej pracy również się zwiększa, co dodatkowo mobilizuje do działań na rzecz usprawnienia systemu opieki. Jednym ze sposobów na jego udoskonalenie w zakresie wykorzystania sztucznej inteligencji w roli opiekuna. danych bliskim i/lub pracownikom służby zdrowia czy mniej wykwalifikowanym opiekunom. Na potrzeby tego artykułu przeprowadzono ankietę internetową, jej wyniki będą zaznaczone w tekście, by odróżnić je od danych uzyskanych przez innych badaczy. W kwestionariuszu znalazło się pytanie czy potencjalnie włączenie sztucznej inteligencji do opieki nad osobami starszymi odciążyłoby dotychczasowych opiekunów. Twierdząco odpowiedziało respondentów, z których niemal co 3 zgadzająca się z tym stwierdzeniem osoba była o tym istotnie przekonana zaznaczając opcję „zdecydowanie się zgadzam”. Są skierowane na umożliwienie osobie starszej maksymalnie długo samodzielność w codziennym życiu, pozwalając na pozostanie w warunkach domowych bez konieczności kierowania w stronę opieki instytucjonalnej. W społeczeństwach zachodnich dużą wagę przywiązuje się do starzenia się na „swoich warunkach” (Kenner 2008, Eckert et al. 2004). Z tym, że zaimplementowanie sztucznej inteligencji w opiece nad osobami starszymi wspomaga ich samodzielne funkcjonowanie zgodziło się 70% respondentów. Niezgadzający się z tym stwierdzeniem stanowili tylko 13% respondentów. Niechęć do oddawania swoich bliskich w ręce opieki instytucjonalnej jest silna również w społeczeństwach silnie zorientowanych na rodzinę. Takie posunięcie traktuje się jak krok ostateczny, gdy rodzina w swojej ocenie nie jest w stanie zapewnić odpowiedniego poziomu opieki. W takich społeczeństwach sztuczna inteligencja wprowadzi znaczne zmiany do dynamiki rodziny, ponieważ pozwoli na uniknięcie pobytu osoby starszej w systemie instytucji opiekuńczych jak domy spokojnej starości, najprawdopodobniej z paroma modyfikacjami, rodzina będzie mogła kontynuować swój dotychczasowy styl życia.

(więcej…)